Związek kohabitacyjny – co to jest?

  • Published
  • Posted in artykuł
  • 7 mins read

W dzisiejszym świecie jednym z największych wyzwań, z którym boryka się większośc z nas na różnych etapach życia jest stworzenie spełnionych, szczęśliwych relacji miłosnych, które przetrwają.  Wskaźniki rozwodów oscylują wokół granicy 30 – 35 %, dodatkowo wskaźnik małżeństw spada i coraz więcej par żyje w tzw. konkubinacie. Rozpad związków nieformalnych jest mniej analizowany, nie jest często wliczony w statystyki więc jeśli połączylibyśmy łączną liczbę rozwodów i rozpadów konkubentów, okazałoby się, że „wskaźnik rozwodów” byłby znacznie wyższy.                                                                                                                                                  

Związek kohabitacyjny – definicja

Termin „kohabitacja” pochodzi od francuskiego słowa cohabitation, które oznacza zarówno wspólne zamieszkiwanie, jak i współżycie na kształt związku małżeńskiego.

Związki kohabitacyjne to intymne, długotrwałe relacje pomiędzy dwojgiem ludzi dorosłych, łącznie ze wspólnym zamieszkaniem, jednocześnie nieznajdujące odzwierciedlenia w zmianie prawnego statusu osób je tworzących. Związki te wraz ze związkami typu LAT (living apart together – żyjąc razem, choć nie zamieszkując razem) tworzą kategorię trwałych związków nieformalnych, coraz bardziej rozpowszechnioną we współczesnym świecie (def. za Piotr Szukalski, Charakterystyka związków kohabitacyjnych we współczesnej Polsce, „Wiadomości Statystyczne” 2014, nr 8).

Na czym polega związek kohabitacyjny

Związek kohabitacyjny obecnie jest najczęściej traktowany w dwojaki sposób:

  • jako wstęp do małżeństwa, swoiste „małżeństwo na próbę” mające ułatwić podjęcie decyzji o związku formalnym i zmniejszyć prawdopodobieństwo późniejszego rozpadu związku wskutek rozwodu;
  • jako alternatywa wobec małżeństwa.

Mogłabym tu przytoczyć szereg różnych klasyfikacji kohabitacyjnych związków, ale jeśli pragniesz żyć szczęśliwie, to encyklopedyczne zestawienia za wiele tu nie zmienią! Jednak na początku omówię rodzaje związków, ponieważ rozumienie intencji – swojej i partnera – i gotowość do podjęcia zobowiązań są kluczowe dla przetrwania związku.

Rodzaje związków/etapy związku a kohabitacja 

Typ 1 – związek na wyłączność, w którym obydwoje partnerzy nie podjęli jeszcze decyzji o długofalowych zobowiązaniach / wspólnej przyszłości. Jest to etap, kiedy każdy z partnerów zadaje sobie pytania: Czy to właściwa relacja dla mnie? Czy chcę tutaj zaciągnąć zobowiązania? Jeśli ta faza jest świadomie doświadczana, to pozwala dokonać dobrego, długoterminowego wyboru niezależnie od tego, czy oznacza to pozostanie razem i zrobienie kolejnego kroku w kierunku zaangażowania, czy też wycofanie się. Warto dwa razy przemyśleć decyzję o wspólnym zamieszkaniu na tym etapie! Często takie związki przechodzą w związki kohabitacyjne. W wielu przypadkach decyzja o wspólnym zamieszkaniu na tym etapie może przejść w lata testowania, przyzwyczajenie, które pomimo braku spójnej wizji czy wartości, może utrudniać podjęcie decyzji o odejściu!

Typ 2 jeden z partnerów już podjął decyzję o wspólnej przyszłości, a drugi jeszcze nie. To stan, który przynosi wiele cierpienia, zagubienia, często pełen nacisków i uników. Jakkolwiek nie jest to bolesne – zmuszanie kogoś do decyzji, poprzez np. wspólne zamieszkanie, nie jest najlepszym fundamentem dobrego, spełnionego związku. Często w pracy z parami, które zgłaszają się na terapię czy coaching, jednym z głównych powodów  niepowodzeń, cierpienia, oddalenia w związku jest brak wspólnej intencji i to od początku związku! Jeśli Ty już podjęłaś/podjąłeś decyzję o wspólnej przyszłości, a Twój partner/ Twoja partnerka jeszcze nie, dajcie sobie czas, ustalcie, czego brakuje do pełnej jasności. Pozostaw też przestrzeń dla siebie!

Typ 3 – podjęta decyzja o wspólnej przyszłości. Para już podjęła decyzję o wspólnej przyszłości – formalizacja lub jej brak, wspólne zamieszkanie, decyzje o dzieciach, wspólnych zobowiązaniach finansowych.Ten typ związku ma najlepsze długoterminowe prognozy ze wszystkich typów, niezależnie czy jest w formie kohabitacji, czy związku formalnego. W tej opcji partnerzy mają tę samą intencję.

Typ 4 – brak wewnętrznej decyzji o wspólnej przyszłości u jednego lub obydwojga partnerów przy równoczesnych działaniach wskazujących na to, że decyzja została podjęta: ślub, wspólne dzieci, wspólne zobowiązania finansowe, wspólne zamieszkanie. Jednocześnie pojawiają się częste analizy: czy ten związek jest dla mnie, czy zostać, czy odejść. Jeśli taki związek dotyczy Ciebie, warto skupić się na pracy nad podjęciem własnej decyzji. Życie z dylematem „zostać czy odejść” wyniszcza i odbiera poczucie bezpieczeństwa.

Przyczyny związków kohabitacyjnych

Korzystając z danych z grup fokusowych i wywiadów, Huang, Smock, Manning i Bergstrom-Lynch (2011) stwierdzili, że wśród obecnych konkubentów najczęściej zgłaszanymi powodami kohabitacji są:

  • brak gotowości do zawarcia małżeństwa (39% kobiet, 37% mężczyzn),
  • dzielenie kosztów utrzymania (39% kobiet, 37% mężczyzn),
  • upewnienie się, że związek jest kompatybilny (39% kobiet, 42% mężczyzn),
  • większa satysfakcja seksualna niż randkowanie bez zamieszkania (13% kobiet, 13% mężczyzn),
  • większa niezależność niż w małżeństwie (19% kobiet, 16% mężczyzn),
  • łatwiejsza opieka nad dziećmi (23% kobiet, 22% mężczyzn),
  • mniejsza potrzeba wierności niż w małżeństwie (2% kobiet, 3% mężczyzn),
  • partner/partnerka chce wspólnego zamieszkania (4% kobiet, 3% mężczyzn).

Warto pamiętać, że wybranie wspólnego zamieszkania przy równoczesnym lęku przed głębszym zaangażowaniem lub braku gotowości na zaangażowanie nie jest dobrym wyborem. Wspólne zamieszkiwanie faktycznie zwiększa ryzyko większej frustracji, że jesteś w związku, który Ci nie odpowiada, ale zbudowane przywiązanie może utrudniać podjęcie właściwej decyzji. Twoja decyzja należy do Ciebie, ale warto podjąć ją świadomie, mając na uwadze nie tylko obecne korzyści, ale też długofalowe ryzyka. 

Związek formalny a kohabitacyjny – różnice

Zastanawiasz się, czy są różnice? No cóż, nie ma tak naprawdę danych, które by odróżniały partnerów połączonych tą samą intencją (a jedyne, czego w ich związku nie ma, to ceremonii formalnej) od tych, którzy wybrali kohabitację z innych powodów.

Badaniami różnic pomiędzy związkami formalnymi a kohabitacją zajęły się m.in. National Marriage Project na University of Virginia i The Wheatley Institution na Brigham Young University. Badacze zwrócili uwagę na 3 podstawowe różnice:

1. Dorośli pozostający w związku małżeńskim deklarowali zadowolenie ze związku ponad 12% częściej niż dorośli żyjący w konkubinacie.

2. Dorośli pozostający w związku małżeńskim deklarowali wyższy poziom zaangażowania w związek 16% częściej niż dorośli żyjący w konkubinacie.

3. Dorośli pozostający w związku małżeńskim zgłaszali wyższy poziom stabilności związku 25% częściej niż dorośli żyjący w konkubinacie.

Czytając te dane, pamiętaj, że dotyczą one kohabitacji o różnym podłożu.

Podsumowanie

Czy Twój związek należy do kohabitacyjnych? Czasem trudno udzielić jednoznacznej odpowiedzi, jak to w przypadku związków bywa! Jesteśmy na tyle zróżnicowani, że każda sytuacja jest wyjątkowa!

Ja jestem w grupie, która stawia na samoświadomość, znajomość własnych motywów w podejmowaniu decyzji, w tym lęków, które czasami stoją za daną decyzją!

Decyzję należy podejmować samodzielnie, ale warto zrobić to świadomie, mając na uwadze nie tylko obecne korzyści, też także długofalowe ryzyka.

Potrzebujesz wsparcia? Chcesz swój obecny lub nowy związek budować świadomie? A może właśnie dotarło do Ciebie, że Twoje intencje mogą być inne od intencji Twojego partnera / Twojej partnerki?

Zapisz się na konsultacje. Wspólnie ustalimy, co dalej!